استفاده از سس این روزها به یک فرهنگ غذایی تبدیا شده است. سس کچاپ خانگی یکی از انواع پرکابرد و پرطرفدار سس هاست.
سس به عنوان مخلوطی از قوام مایع (که می تواند از بافت پوره به آبگوشت متفاوت باشد)، سرد یا داغ تعریف می شود که هدف اصلی آن همراهی با ظروف است. اهمیت آن در خوراک شناسی به حدی است که تهیه سس یکی از اولین مهارت هایی است که یک آشپز باید داشته باشد.
در حال حاضر چندین دسته برای طبقه بندی سس ها وجود دارد که بسته به دما، محتوا و طعم سس متفاوت است. بدون وجود سس های خوش طعمی که به خوبی غذاهای بی شماری را همراهی می کنند، غذا و غذا چه می تواند باشد؟
حقیقت این است که در حال حاضر استفاده از سس ها به طور کامل گسترش یافته و در تمام مناطق سیاره ما رایج است.
اما همیشه اینطور نبود و مسیر سالسا و همچنین توسعه آن فضای وسیعی را در زمان بندی ما اشغال می کند، به همین دلیل است که در این مقاله به طور گسترده با شما در مورد منشا سالسا صحبت می کنیم.
سالسا در قرون وسطی:
در مرحله قرون وسطی که دوره تاریخی تمدن غرب به شمار می رود، غذا شناسی چندان از همراهی سس ها لذت نمی برد.
در مرحله قرون وسطی که دوره تاریخی تمدن غرب به شمار می رود، غذا شناسی چندان از همراهی سس ها لذت نمی برد.
در قرون وسطی بین قرن‌های 5 و 15، سس‌ها یا بسیار تند و یا بسیار شیرین و ترش بودند، با این حال، سس‌های پرکاربردی به نام آبجو داشتند، که نوعی گوشت باید تخمیر نشده بود.
دوره قرون وسطی یک نویسنده معروف آشپزی به نام Tallevent داشت و درست است که در کتابی به نام Le Viandier از تهیه سس ها یاد کرده است، اما اگرچه سس ها درست می شدند، همانطور که قبلا ذکر کردیم طعم و مزه نداشتند. بافت مناسب آیا می خواهید طرز تهیه سس ترش و شیرین را یاد بگیرید؟
