خشك كردن آجر سفالی سقفی:
قبل از پختن آجر، باید آن را خشک کرد تا رطوبت اضافی از بین برود. اگر این رطوبت از بین نرود، آب در حین پخت خیلی سریع می سوزد و باعث ایجاد ترک می شود. دو نوع خشک کن استفاده می شود.
خشک کن های تونلی از چرخ دستی ها برای جابجایی آجر در مناطق تحت کنترل رطوبت استفاده می کنند که از ترک خوردن جلوگیری می کند. آنها از یک محفظه طولانی تشکیل شده اند که از طریق آن ظروف به آرامی رانده می شوند. منابع خارجی هوای گرم که توسط فن به گردش در می‌آیند برای تسریع فرآیند به داخل خشک کن کشیده می‌شوند.
خشک کن های اتاقکی 6 اتوماتیک نیز مخصوصا در اروپا استفاده می شود. آجرهای اکسترود شده به طور خودکار در ردیف هایی روی دو میله موازی قرار می گیرند.
سپس آجرها با دستگاه های انگشت مانندی که چندین جفت میله را در چند لایه نگه می دارند وارد قفسه های مخصوص می شوند. این قفسه ها سپس توسط واگن های انتقالی یا لیفتراک های سوار بر ریل به خشک کن ها منتقل می شوند.
تیراندازی کردن
پس از خشک شدن، آجر در ماشین ها (معمولاً خودکار) بارگیری می شود و در دمای بالا در کوره ها پخته می شود. به طور کلی، ماشین هایی که آجرها را در فرآیند خشک کردن جابجا می کنند، برای انتقال آنها از طریق تونل کوره نیز استفاده می شوند.
این خودروها با سرعت خاصی که به مواد بستگی دارد از طریق مناطق دمایی کوره که به طور مداوم حفظ می شوند، رانده می شوند.
اکثر کوره‌ها در ایالات متحده از گاز به عنوان منبع سوخت استفاده می‌کنند، اگرچه یک سوم آجرهای تولید شده امروزه با سوخت‌های جامد مانند خاک اره و زغال سنگ سوزانده می‌شوند.
طراحی کوره های تونلی از کوره های با حجم زیاد و با عرض کم به کوره های کوتاهتر و کوچکتر تغییر کرده است که می توانند آجرهای بیشتری را آتش بزنند. این نوع طراحی همچنین به مشعل های با سرعت بالا، شعله طولانی و دمای پایین منجر شده است.
تنظیم و بسته بندی
پس از پخت و سرد شدن آجر، از طریق فرآیند وزوز زدایی از کوره تخلیه می‌شود، که تا حدی خودکار شده است که جابجایی دستی آجرها تقریباً حذف می‌شود. ماشین های تنظیم خودکار ساخته شده اند که می توانند آجرها را با سرعت بیش از 18000 در ساعت بچرخانند و آجر را 180 درجه بچرخانند.
